Authentic relationships

I am not afraid to tell people I love them. I am not afraid of losing them.  I am not afraid they will take me for granted. I am not afraid of loving people.

All the disappointments and relationship falsifications I have faced in my life made me believe in true devotions, true love, true friendship.

I have no friends, I have a lot of them. I have never loved a man, I have loved a couple though. We never know what we had till we lose it.

All of you know that not a single person in my life is just a passing by one. I love all of them, and believe me or no, it always comes back to me. I take everyone as special ones, and they take me as such, too. Am I happy about this? I was. Recently, I have been thinking about becoming regular,  taking things regular, noticing the regular. Easier said than done. You are either capable of this or no. I am not the first one.

I hat passing the streets in the memories of people I have lost. One part of Mashtots avenue holds memories of my last job, the other part of it keeps the home of a special one to me. Abovyan street holds memories of my first date, Moskovyan street witnessed my 10 years of schools. I love walking in those territories and  paying my respects silently and conveying my warm hellos to my past experiences.

Similarly, I pay my respects and credits to the people who taught me to appreciate authentic relationships. 

A relationship is authentic when there is love. I might sound (read) crappy, but I do believe in all these stuff, since there is a lot of similar in my life.

People and relationships that make me type this are not simply noticed by me, they are appreciated and cherished.

When I was younger, I was afraid of losing people. I was afraid of giving too much of me.

When I realised no one owes me, and I owe no one, I became stronger.

I see the difference between authentic and almost-authentic. I do not need to mention it all the time. Who feels, does. Who does not, does not need.

Last Christmas

Last Christmas I gave him my heart...

Oh, how I love Christmas.
Oh, how I hate Christmas..
Our Christmas tree has the memories of you and me. I hate this tree, and I love this tree. It remembers how I decided to give you a try, and it remembers how it was left lonesome for the New Year Celebrations..just like you...We were two lonesome souls depending on the Skype connection to live the night that was to welcome this year, the year without you in my heart, in my arms, anywhere. How poor was the Internet connection that night - we got disconnected more than 20 times. The poorer the Internet was the quicker our disconnection stages passed. It took us nothing. I remember me at the airport, I remember me getting blind with the tears in my eyes. I remember me saying "We did not get each other!". Over. That was it. Easy breezy.
I bear the responsibility for us losing each other, and, believe me or no, I am happy for that. 
It just hurts like hell to find the unsent Christmas card for you today. It kills to have a glance at it and remember your big palms stretched to give the unaccepted card back. You wanted me to keep it. I do.  It hurts to hear "our" songs. It hurts to move on.
It hurts to remember the fun and the tough, the love and the hatred. 
It hurts to close the page once and for always.
Last Christmas I was happy with you. This Christmas I am happy without you.
But no matter where I swim, I see the white fishes I want to show you. No matter where I drink coffee, I remember you not loving my doing it. No matter where I take photos, I remember your photos being sent to me when I was far...and that happened too often...
It hurts to see some traits of you in other men. It hurts to feel being followed and to know by whom.
It hurts to let you go.
Last Christmas I decided to give us a chance. This Christmas I give you a chance to be happy with Her, I give me a chance to be happy with Him. You will be happy with Her. I will be happy with Him. We will have the great time. We will have the kids and stuff. And one day, I have no doubt, in a city park you will meet me and say what you always used to say " You are just great". And I will feel great.
Merry Christmas to you.
Hope you will read this post, as you always used to do. Saying you hate reading my blog, still visiting my sweet pages all about you and never telling me anything on it.
Get the unsent Christmas card and let us be happy- you with Her, and me with Him.

On collecting myself together again

Life likes to remind me how dirty people might act, how dirty the streets may be. The clearer the snow, the dirtier the mud becomes. And then it melts. It is gone.
Suddenly my eyes are open, everything comes into focus.....the song says.
I collapsed a couple of days ago. All the dirt of human being. The immoralities smashing on my face. I felt just dirty...with human sins. I felt sorry for thinking bad of people. Then I collected all into my hands and believed I am responsible for everything. The moment I stopped blaming others, though they might be the ones to blAme, i felt strong again.
I was down and moody. One of my former students sent me his academic record with the best performance in the course. He thanked me for motivation and believing in him.
Another former student asked me out to share wine together. She said she missed me. I missed her too.
Another former student said I was the best teacher in his life. The forth one is just there for me all the time, and I do believe, for many years.
My true friends are there for me. They love me, they care, they do.
My family supports me in everything I do.
They all reminded me that failing in one aspect of my life does not necessarily mean I am not that good.
And the strength is back.
And I do not let circumstances influence me any more. I remember theadvice I always give people: do what you should and keep your profile low. There Are things I cannot change. There are things I do.
And I recalled  me returning to my computer one day and finding a sticker on the desktop with the most precious words from our favourite song cited by a great young friend of mine: Never give up. It's such a wonderful life.
Let us notice the wonders.
Love is a wonder and love does rule!!!!
I love you all, you all loving me are just gorgeous. I am happy and rich with you.

Կիսատ-պռատ

Կիսահատված ճանապարհներ` կիսաբախված ուղիներով,
Կիսածխած սիգարետներ` կիսադատարկ բաժակներով,
Դու իմ դիմաց` կիսաուրախ, կիսահպարտ, կիսափոշման,
Իսկ ես անգամ քո կողքին չեմ, կիսահաղթած, կիսակորած:

Դու ինձ կորցրած, կիսակորցրած, ես քեզ գտած, կիսագտած,
Ու քո համար կես մոմ վառած, կես գիրկ պահած, կես սեր պահած,
Կիսատ-պռատ խոստումներով քեզ համարյա կիսակոպտած,
Կիսասառած, կիսամարած, կիսասիրած, կիսասիրված:

Կիսասպասված երջանկություն, կիսահավատ անաստվածներ,
Կիսափռված կիսագորգեր` կիսասիրուն կոշիկներով:
Կիսաավարտ լուրջ զրույցներ` կիսախոցող ակնարկներով,
Կիսաապրած կիսակյանքեր, կիսագտած երջանկություն:

Կիսակարմրած մեր ծառերը` կիսաթափված տերևներով,
Կիսաբախված, իրար հենված, կիսաընկած, կիսախառնված
Կիսահույսով, կիսալույսով, կես-արևով կիսաայրված,
Կիսախաշված արմատներով
կիսասկված մի պատմություն:

By sharing you get

I am not a Buddhist, but all those ideas are more than close to me, they are taken from my philosophy- the given one, not the obtained one.
When I care for people, they seem to care back, and I do not understand  whether  it is the responsibility they want to pay back or the launched "pay it forward" going on.
If I start enumerating the stories when this all happens, I will not come to an end.
It is just one of the life rules, accept it or no, focus on it or no, it works flawlessly.
Sharing is like putting a drop of perfume oil into water, but the funny thing is in a larger water can its odour gets only stronger. 
I am not a philosopher, I am a follower.
Follow the simple to understand the complicated.

                                                                               My routine irrelevantly gazing,

Boredom slipping down my nails,

Through scream coming out..this is my inner self,

Which tumbles down my arrogant soul.

First I was your master.

Happy we were.

We parted.

I'd rather be a happy slave to you,

Your happy and domesticated one.

Translation copyright- miine

Original copyright -  Yelena Masehian

Սպառնալիք

Մի զարմացրու ինձ, կհետաքրքրես,
Մոտ գալ մի փորձիր, գուցե հաջողես,
Մի տար ինձ հեռուն, մեկ էլ ու եկա,
Մի սիրահետիր. բա որ հավատամ:

Մի եղիր օտար, քեզ կկապնվեմ.
Հիմար մի խաղա, ես քեզ կհաղթեմ:
Մի սրամտիր, քեզնով կտարվեմ,
Ու վայը քեզ տանի, թե սիրահարվեմ:

Love

And I look up to you, as you open the doors,
As you guide through the mist, as you close what is else.
And I follow your path, as you hold tight my wrist,
As you spread joy and tension, also everything else.

Reasonable, adequate and so stable,
Being adult is better than ever happened to be,
Losing grip, getting back, taking yours,
You are better than I could expect you might be.

So get it all, use it up, set us down,
Yours is this, and that, and everything else,
You're my man, also parent and child,
I am yours, both your mom and your heir.

This is it. Ain't no clues, Ain't to masks.
No way out. No disguise. Just no need.

Կոտրված

Իսկ դու շարունակիր դեռ ձևեր թափել

ու թող աչքերից հոսան միշտ ստեր

ես կմոռանամ, կանցնեմ, կգնամ,

ու թե հարկ լինի, ես քեզ կուրանամ:

Իսկ դու դեռ խաբիր ու օգտագործիր

մարդկային կյանքերը` որպես կարմիր գորգ,

թող քեզ էլ քծնեն ու շողոքորթեն,

թող քեզ հետ գա այն, ինչ կշռայլես:

Դու ինձ չես հաղթի, չեմ հիասթափվի

ես մարդ պիտակվող արարածներից,

թող ես քո աչքում լինեմ շատ հպարտ,

բայց դու ինձ երբեք չես օգտագործի:

Բումերանգի մասին

Ես անհանգստանում եմ ինձ ցավ պատճառողների համար: Ես ափսոսում եմ հնարավորություններիցս ավելին հասկանալու համար: Ես տուժում եմ իմ իսկ փիլիսոփայությունից:

Ես գիտեմ, հաստատ գիտեմ, որ ինչ ցանենք, դա կհնձենք:

Բայց բոլորը չեն դա ընդունում:

Ախր ինձ հեշտ է մխիթարվել, թե

արդարացի է ամեն ինչ: Հատկապես, երբ կյանքիս ամեն փորձը դա է հաստատում:

Ես նախընտրում եմ հեշտը:

Հեշտը ճշմարիտն է...ինձ համար այդպես է:

Մի գնացեք ձեր խղճի դեմ, իսկ եթե խիղճը անբարո է, ափսոսում եմ ու, ինձ անզոր համարելով, գնում իմ աշխարհներում կորելու:

Ես կտանջվեմ ու կմոռանամ:

Ես կկորանամ, կափսոսամ, կմտորեմ, կուտեմ ցավերս, կքայլեմ, կլողամ, կխմեմ, կթքեմ Էյֆելյան աշտարակի վրայից իմ հիասթափությունների վրա ու առաջ կգնամ: Միայն թե երկրի ձգողականությունը երկնքի ձգողականություն չդառնա:

Չեմ հիասթափվելու մարդ արարածից, չեմ չարանալու, վրեժ չեմ լուծելու, փորձաքննեք իմ փիլիսոփայությունը, փորձեք իմ լավատեսությունը: Աստված ձեզ տէր ու պահապան:

About gratitude

Sleepless drivers. 7.39. Going to work. The taxi driver looks as tired as politely he speaks. Asking for permission to go on smoking when I sit into the cab. Following all the rules. Trying his hard to please me. I look into the drivers of cars racing with mine. Does anyone ever thank all those people?
People need to be thanked. This emotional and verbal support keeps them working even harder. When I praise my staff our students praise us. When I feel not appreciated I become regular, not because I am bad, because I am regular. Regulars need words of gratitude. Even superbs do. Everyone does.
Why do we have the ability to speak, if our lips do not produce supporting words?!
Stay grateful))

Thursday morning

June 5th, 2014



Adaptation is a good thing. Once you encounter a problem, adapt. Hardly ever can you change anything. If you can change a thing, that is definitely only your attitude and your own perception of everything.
Yesterday my nephew asked how many candles to light when visiting a church. I told him he holds the absolute right to light as many as he wanted starting from zero. I deny all kinds of regulations which deprive people of their freedom, especially the ones of religious character. It is easy to tell other people. Try to implement it yourself. I fail. If I did not, I will not be sitting on a bench next to the church and typing this while listening to the service, praying, looking up to the bells ring and smelling the almighty incense. If I did not, I would have entered, even though my feet are bare,I bare cosmetics and notwithstanding some other precautions. I hardly ever enter any church with no head cover. I do follow the rules, most of them.
I don't know why the God made me like this: to understand and rebel, to demand and forgive, to hope, yet to act.
I cannot change my attitude. I can change my expectations. And it is so tough.

Thursday is my favorite day.
Have a blessed and productive day. Spread kindness and let it recycle all around. Life is so fair !! Adapt))

Քեզ տես կամ կիրակնօրյա խոկում

   Ես քայլում եմ արևի տակ...այքան ուրախ եմ..այնքան գոհ ու թեթև..Մտնում եմ եկեղեցու բակ, ու չնայած` կիրակի է, հարսնքավորների եմ տեսնում բակում: Ուրախ են ու զվարթ: Հետն էլ կիսամերկ ու խիստ շպարված: Տղամարդիկ ծխում ու թքում են, լամբորջինիների դռները բաց են, ու եկեղեցու բակում ջահելներին երանի տվող պապիկներին են հրամցնում ռուսալեզու ռաբիսի հնչյունները: Մտնում եմ եկեղեցի ու չեմ կարողանում ինձ տիրապետել: Ինչքան մեղսավոր եմ ես, որ փոխանակ գլուխս կախ աղոթքս անեմ բաց ոտքերով, անգլխաշոր ու լաքից ծանրացած վարսերով ու խորանի ֆոնին նկարվողներով եմ տարվում...հետո մի կերպ տիրապետում եմ ինձ ու մտածում."Հիմա ով է ավելի մեղսավոր. նրանք, որ իրենց այսպես են պահում, թե ես, որ դա նկատում ու դատում եմ: Ես: Թեման փակ է:"

   Հետդարձին մտածում եմ. ճիշտ է ասում մեծ մտածողը` քաղաքավարությունը ոչ թե վրադ ապուր չթափելն է, այլ մյուսների թափելը չնկատելը: Ու միանգամից աչքիս առաջ եկան ամբողջ շաբաթվա ընթացքում թափված ապուրները: Որքան եմ սխալվել, երբ կոպտությանը անտարբերությամբ եմ պատասխանել մի պահ..մինչև որ կհիշեի, որ խփում են թույլերը: Որքան մոլորյալ էի, երբ ցուցամոլությունն էի ընդունել, երբ ուղղակի ուզում էի ազատվել դեռահասության տարիներին ձեռք բերած թերարժեքության բարդույթից: Որքան էի սխալվում, երբ դատում էի հարազատիս, ինքս ինձ մխիթարելով, թե ես նրա նման չեմ: Ախր կոպտում են անզորները: Պետք էր գնալ գրկել կոպտողին ու խեղդել իմ սիրով, ոչ թե անտարբեր ուսերս թոթել:

   Երանի հաջորդ շաբաթ ունենամ բավական իմաստություն, որ միայն ինձ քննեմ, ինձ դատեմ, իմ արարքները գնահատեմ, ու վստահ եմ` դիմացինին դատելուն չեմ հասնի:

Մեր տեղում լինելու մասին

Szekely Bertalan, Woman Stretching

Միշտ ասում եմ՝ կարևորը կյանքից գոհ մնաք: Իսկ մենք կյանքից գոհ ենք, երբ մեր տեղում ենք: Շատ ծեծված արտահայտություն է, բայց ներդաշնակությունը պիտի միշտ նպատակակետ լինի:
Երբ մեր տեղում ենք, վայելում ենք աշխատանքն ու դասերը, տնային գործերն ու անձնական խնդիրների մասին խոսակցությունները:
Երբ կորցնում ենք մեր տեղը,  կարծեսանընդհատ ինքներս մեր հետևից ընկած լինենք: Վազում ենք, չգիտեմ, թե ուր: Սպասում ենք, չգիտեմ թե ինչի: Խաբում ենք, չգիտեմ թե ում: Երբ մարդ գտնում է իրենը, ուղղակի հանդարտվում է, գոհանում ու երջանիկ լինում: Իսկ երջանիկները չեն կոպտում, չեն խաբում, չեն վախենում ոչ մեկից ու ոչնչից: Գուցե դա այդքան էլ լավ չէ: 
Երբ քո տեղում ես, քո կյանքով ես ապրում, քեզնով ես ապրում, քո առաջընթացով ես ապրում: Երբ քո տեղում ես, հասկանում ես, որ քոնն ամենալավն է: Միշտ: Ամեն ինչ: Բոլորը:
Երբ քո տեղում ես, սկսում ես պահով ապրել.. ու ոչ թե որովհետև մի մորուքավոր իմաստուն կամ քեզ համար կարևոր անձ է գլխիդ ճառ կարդացել, այլ ուղղակի որովհետև դա է միակ ձևը քեզ համար: Ու վայելում ես կյանքդ՝ հաստատ իմանալով, որ ամեն ինչ միայն ավելի ու ավելի լավ է լինելու:
Երբ մեր տեղում ենք, կյանքից գոհ ենք: