09.11.2011

Սովորել սովորելու կարևորության մասին

Լենին պապին հորդորում էր «Учиться, учиться, учиться»,  հայտնի ասացվածքն ասում է «Учиться никогда не поздно», իսկ մենք` երիտասարդներս շարունակում ենք համալսարանը համարել պարտադիր այցելության վայր` հաճախ մոռանալով այցի սկզբնական և ամենակարևոր նպատակի մասին:
Ինչպես գիտենք, կրթությունը կարևոր է որպես մասնագետ կայանալու համար: Բայց միայն ուսումնական պլանի առարկաները յուրացնելով` լավ մասնագետ չես դառնա: 
Պետք է սովորես սովորել ուսյալներից: 
Պետք է կարողանաս օգտվել ճիշտ աղբյուրներից: 
Պետք է կարողանաս փոխառել ոլորտում հաստատվածների փորձը, նույնն է, թե սովորես իրենց սովորածը սովորել:
Սովորելը միշտ մեծ պատիվ է եղել բանիմաց մարդկանց համար: Հնուց ի վեր գրաճանաչությունը մեծ առավելություն է եղել: Եվ այսօր, երբ մարդիկ դրա հանարավորությունն ունեն, բոլորն են տառաճանաչ: Հատուկ ծրագրավորված մեր հասարակությունում ծնողները գիտեն, որ երբ իրենց զավակը բոլորի իր 5 տարին, պիտի սկսեն հարմար դպրոց գտնեն, ուր պարտաճանաչ կամ ոչ այնքան 12 տարի շարունակ  հաճախելուց հետո  իրենց` արդեն միջնակարգ կրթություն ստացած դեռահաս-երեխան պետք է բուհ ընդունվի: Դա պարտադիր է: Այլ կերպ էլ ո՞նց: Իսկ բուհը սիրելով թե ոչ այնքան ավարտելուց և գիտելիքների շտեմարանը հարստացնելուց կամ նույն ծավալով թողնելուց հետո արդեն «տեսնենք` ոնց էրեխեն կուզի»
Այսինքն` սկզբունքորեն ցանկալի է գիտնական-զավակ ունենալը, բայց դե «էդքան սովորե՞լ կլնի»: Իհարկե` ոչ: Հետո «երեխա»- յին ձերդ գերազանցություն ԽԾԲ-ն կտեղաորի «նորմալ գործի» ու նա կսկսի փող վաստակել, օրինակ` որպես վարկային բաժնի մասնագետ աշխատելով` բազային բանասիրական կրթության «նախապայմանով», անգլերենի և համակարգչի լավ իմացությամբ: Դե իհրակե:


Իսկ, ասենք, այնպիսի մանրուքնե՞ր, ինչպիսիք են զանազան սեմինարներն ու թրեյնինգները, որոնք, բարեբախտաբար, ավելի ու ավելի հաճախ են կազմակերպվում մեր փոքրիկ պետության մեծ մասանգետների համար: 

Չէ´, դա անբանների գործն է. ազատ ժամանակ ունեն, թող գնան «մարդամեջ», շփվեն...
Իսկ այն, որ երթուղայինում քեզ իր հայացքով տեղդ պապիկին զիջել հորդորող տիկինը կարող է քեզ կրթել, քանիսի՞ մտքով է անցել: 
Քանի՞սն են գիտակցել, որ երբ իրենց փոքրիկ եղբոր հետ խանութ են մտնում ու տեսնում են կաթնամթերքի բաժնի հերթը,  ու ոչ թե «Նազիկ տոտային» խնդրում են իրեն շտապ «մի հատ սմետան» տալ (կարծես աշխարհը դադարել է պտտվել, ու միայն թթվասերի հրատապ առաքման դեպքում կշարժվի տեղից) , այլ լուռ գալիս կանգնում է բոլորից հետո և համբերատար սպասում են իրենց հերթին,  կրթում են իրենց փոքր եղբորը:

Կրթելը միայն ուսումնական հաստատությունների մենաշնորհը չէ: 


07.11.2011

Դադարել ակնկալել?

Շարունակելով նախորդ թեման` կուզեմ ասել, որ անհնար է ապրել առանց ակնկալելու: Դա իմ կարծիքն է: Միգուցե ինչ-որ մեկին դա հաջողվում է: Ինձ ` ոչ: Ու դա բնավ չի վկայում այն մասին, թե ես իբր պակաս բարի եմ, կամ պակաս նվիրվող: Ամենևին էլ ոչ:
 Քանի որ շատ լավ գիտեմ, որ հարաբերությունները կառուցված են փոխադարձ շահերի վրա, ու թող ոչ ոք հրեշտակի թևիկներ չհագնի ու ինձ հակառակում չհամոզի: Ես վստահ եմ. եթե մեկը մյուսին չի կարող որևէ հարցում օգնել, նրանք երբեք չեն ընկերանա:
Քննարկման ուրիշ հարց է, որ ոմանք անպիսի մաքուր ու բարոյական շահ են ակնկալում դիմացինից, ինչպիսին են սերը, հարգանքը, ուրադրությունը, ջերմությունը: Դա բնական է: Դա նորմալ է: Դա բարոյական է: Դա մարդկային է:
Իսկ այն հարաբերությունները, որոնք հիմնված են այն հանգամանքի վրա, որ մեկը կարող է մյուսին ֆինանսական օգնություն տրամադրել` ի պատասխան միասին անցկացրած ժամանակի...այ դա հենց էլ մարդու` ինքն իրեն վաճառելն է: Գիտենք, թե ովքեր են իրենց "սերը" վաճառում:
Բայց, այնուամենայնիվ, ուզում ենք դա, թե չէ, գիտակցում ու ընդունում ենք դա, թե չէ, մենք միևնույն է ակնկալում ենք: 

Դա նման է նամակ գրելուն.երբ մենք մեկին սիրում կամ հարգում ենք, մենք նրան անտեսանելի "նամակ ենք գրում": Կախված մեր զգացմունքից հասցեատիրոջ հանդեպ` նամակի բովանդակությունը տարբեր է լինում, բայց նամակ միշտ էլ գրում են պատասխան ստանալու սպասումով:
Ակնկալում ենք միշտ, ակնկալում ենք բոլորից, ովքեր մեզ համար կարևոր են ու թանկ: Համենային դեպս` ես դա հասկացել ու ընդունում եմ, չնայած` մեծ դվարությամբ հասա սրան:
Ուրեմն` ուզում եմ, որ դադարենք նյութական և հասարակական ակնկալիքներից, այլ միայն սեր ու ուշադրություն ակնկալենք միմյանցից:
Բայց դե, ուզենք դա, թե չէ, կյանքը ծառայությունների բանկ է, որում մենք ավանդներ ենք ներդնում ու վարկեր վերցնում` միջանձնային հարաբերությունների հարթության վրա: