19.02.2011

"Հերոս" վարորդը

Միշտ տաքսիներից օգտվելուց հետո ահագին մտածելու բան եմ ունենում. այսօր էլ բացառություն չէր:
 Բնավորությանս համաձայն` տաքսի նստելուն պես սկսեցի մամայի հետ այսօրվա օրս քննարկել, պատմում էի` ինչ եղավ, ոնց ու ինչու եղավ, ով եկավ, ինչ ասաց...ու առաջին դադրի ժամանկ էլ, երբ մտոերս էի հավաքում հաջորդ "հարձակման" համար, վարորդը հարցրեց, թե ես միակ երեխան եմ արդյոք: Մենք էլ առանց երկար մտածելու ասացինք, որ հա: Ասաց, որ դա ակնհայտ է իմ ձայնից, խոսելաոճից, երանգից և այլն: Բնականաբար մանրամասն տեղեկացավ իմ կրթության ու զբաղմունքի մասին, ու չվարանեց իր հերթին մեզ հետ անկեղծալ:
   Երանի` նա դա չաներ...Ես հիմա այսքան դատարկություն չէի զգա: 
   Մարդը 7 երեխա ունի, ունի վարորդի` դժվար, քիչ վարձատրվող ու շառի բուն աշխատանք, մեկ թոռ, կին, երեք փոքր սենյակներով մի խեղճ տուն ու...աջ ձեռքի մատնեմատի արծաթե մատանին..ու ունի ճիշտ մտածելակերպ ու աննկարագրելի դրական, հանգստացնող էներգետիկա... 
  Ու մի պահ զարմանում եմ` ոնց են այդպիսի մարդիկ մեր սայաթնովայիգեղացիների  հետ նույն օդը շնչում, ապրում այս երկրում: 
  Այդ մարդը խոսում էր, իսկ ես ապուշ կտրած լսում, այնքան էի ազդվել, որ անգամ մեր տան փողոցի կողքով անցանք...Բայց դա չէր կարևորը...Կարևորն այն էր, որ այդ մարդը 7 երեխայի հայր էր, ու բոլորն էլ կրթություն ստացած.մեծ դուստրը բժշկական համալսարանն էր ավարտել, իսկ փոքր երեխաները-զույգերը դպրոցում են սովորում, ինքն էլ նախկին լրագրող, իսկ կրթությամբ մաթեմատիկ մարդ էր, ով Ղափաբաղի պատորազմի կրկնակի հերոս է: 
  Չմոռացավ հրաժեշտ տալիս թեքվել, ուշադիր նայել իմ` զարմանքից ապշած աչքերի մեջ ու կարծես պատվիրելով ասել. "Բալես, միշտ ըտենց կմնաս... Միշտ ուժեղ...Դուխտ չքցես երփեք, բալես..."
  Ու այդ պատկառելի մարդը հազիվ ծայրը ծայրին էր հասցնում..Ու այդ հանճարեղ մարդը սեփական առողջության հաշվին կերակրում ու տաքացնում էր իր մեծ ու համերաշխ, սիրառատ ու ընկերասեր ընտանիքը...Ու այդ երևելի մարդը մինչ այժմ իմ հանդիպած ամենահարուստ մարդն է...

13.02.2011

Հեփի Սենթ Վելընթայնզ

   Էլի ես ապուշ տոնը... Թե ինչի են հայերը մի քանի օր առաջ կամ հետո նշվող Սուրբ Սարգիսի տոնն անտեսում ու Սենթ Վելընթայնզի օրն իրար սիրում, չեմ հասկանում:
   Ես քեզ միշտ եմ սիրում...անգամ Սենթ Մարքս-ին էլ...բայց դա մի կողմ
   Վաղը նույն զզվելի դորջարական սենթն ա լինելու, էլի անկապ նվերներ, էլի հատիկով վարդի բիզնես, էլի սրտիկ-տրամադրություն...ու էլի ոչ մի սրճարանում մի հոգու տեղ անգամ չի գտնվի...
   Էլի կարմիր սրտիկով սպիտակ արջուկների ու սրտիկ-կոնֆետների գերավաճառ կլինի, էլի կարմիր տոպրակների պակաս կլինի, էլի երեկոյան լիքը ամբախ-զամբախ գեղացիներ կլինեն, էլի անճաշակ մասսան կգնա Յամ, որովհետև ուրիշ տեղ չի լինի, էլի Տաշիր կլցվեն Լոռի-Փամբակի զարգցածները, ու էլի փետրվարի 14 կլինի...
  Էլի հիմար սիրահարվածներին կթվա, թե վաղվա օրով իրանց մի տարվա "սիրո պարտքը" կատարեցին, և այլ օրերի նվեր ու ջերմ խոսքեր շռյլելը պաևտադիր չէ..մենակ վաղն ու վերջ.մի տարի ազատ են...
  Լավ կլինի, էլի լավ կլինի, մեկ ա ամեն տարի նույն բանն ա
  Հեփի Սենթ Վելընթայնզ