Ես երջանիկ մարդ եմ, ու ես դա գիտեմ: Ես ունեմ աշխարհի ամենալավ ընկերներն ու բարեկամները, ունեմ շատ հավատարիմ ու նվիրված ծանոթներ,կողքիս կան իմ շատ սիրելի մարդիկ: Ես ունեմ ժամանակ, որը ես ջաոնւմ եմ ռացիոնալ օգտագործել, ես ունեմ ցանկություններ, որոնք ես իրականացնում եմ, ես ունեմ նպատակներ, որոնց ես հասնում եմ, ես ունեմ երկու թութակ, որոնք խոզի պես փնթի են...շեղվեցի;-)Ամեն անգամ ծննդյանս օրը ամփոփում եմ նախորդ տարին. այսօր էլ բացառություն չի լինի:
Լավ տարի էր, շատ լավ: Եղա նոր երկրներում, սովորեցի նոր բաներ, ձեռք բերեցի նոր ընկերներ, ունեցա կարևոր հանդիպումներ, մասնակցեցի կարևոր միջոցառումների:
Օգոստոսին մամայիս հետ գնացինք հանգստանալու, ծով ու արև ու ավազ ու ծով: Հիասքանչ էր: Սեպտեմբերին մի խումբ հետաքրքիր մարդկանց հետ գնացինք Ֆինլանդիան գրավելու, ճանապարհին մի երկու երկիր էլ գրավեցինք ու շատ ուրախ վերադարձանք, որ Հայաստանն էլ գրավենք, հետ գրավենք, իրականում: Ես հասկացա, որ Ռիգան իմ երազանաքների քաղաքը լինելու բոլոր հնարավորություններն ունի:
Իհարկե դժվար էր ամեն անգամ նորից ադապտացվել հայաստանյան կենցաղին, բայց հաղթահարվեց: Իսկ թե ինչքան ընտիրն էր մեր պատվիրակությունը ու թե որքան եմ սիրում բոլոր "ֆինլանդացիքին" գիտեք` Միմուկս, Վահես, Էլինչիկս ու բոլորը: Շատ հետաքրքիր ու հասուն մարդիկ: Ընտիր ընկերներ:
Ակադեմիական տարին բարդն էր: Դժվար էր երկու տեղ միաժամանակ մագիստրատուրայում սովորել ու դա անել գերազանց առաջադիմությամբ, ու որ ամենակրևորն է, ոչ թե ձևի համար, այլ հանուն բովանդակության: Պիտի համեսություն չանեմ ու ասեմ, որ ինձ դա հաջողվեց: Թեզերս էլ գրեցի, պաշտպանեցի ու գերազանցներս ստացա: Ուրախ եմ: Ավարտեցի: Ավարտեցի, որ ընդունվեմ: Ընդունվեցի ՀՀ ԳԱԱ լեզվի ինստիտուտ` ասպիրանտուրա. հիմա ես էլ չեմ հասնակում, թե որտեղից իմ մեջ այդքան ուժ ու եռանդ, որ չորս օրում հասցրի պարապել ու ապացուցել, որ արժանի ասպիրանտ եմ, բայց կարողացա:
Աշխատատանքի մասին չեմ գրում. դեռ էն մտքին եմ, որ Հայաստանում լիքը գործ կա, ու ով փնտրում է, նա գտնում է: Միանշանակ: Մարդու մտքին լինի: Ես գտնում էի, երբ մտքիս լինում էր գտնել: Մի քանի լավ պրոյեկտ եմ արել, գոհ եմ:
Բարդ տարի հարաբերությունների տեանկյունից: Դժվար էր կորցնել ընկերների: Չեմ ուզում էդ մասին գրեմ: Մեծամասնությունդ գիտի, թե ինչի մասին է խոսքը. լավ է, ուրեմն սենց էր ճիշտ:Մտածելակերպս շատ չի փոխվել. դեռ անուղղելի լավատես եմ` իրատեսության հիմքերով: Ես վստահ եմ, որ կյանքն արդար է, վստահ եմ, որ ինչ կիսում ենք, կրկնապատկվում է, մի պահ չեմ կասկածում, որ ամենքս մեր արժանին ենք ստանում:
Բարդություններն անխուսափելի են, բայց միշտ հետագա ելքը ցույց է տալիս, որ ամեն ինչ դասավորվում է ավելի լավ, քան մենք էինք ակնկալում: Երբեմն դա շատ ուշ ենք գիտակցում, բայց գիտակցում ենք:
Այսօր ես ավելի լավն եմ, քան անցյալ տարի, ավելի շատ եմ աշխատւմ ավելի լավը դառնալու համար: Ես համառ եմ, երբ դա պետք է, ու զիջող` երբ համառությունն արդարացված չէ:
Ես երջանիկ եմ, որովհտև ես հարուստ եմ: Իսկ ես հարուստ եմ. իմ կյանքում կան գանձ-ընկերներ, արժեքավոր գործընկերներ, նվիրված բարեկամներ, հավատարիմ ծանոթներ, ու իմ կողքին կա մայրս` իմ ակունքը: Մենք ապրում ենք: Ես տեսնում եմ, լսում, քայլում, զգում...ես զգում եմ երջանկությունը, որովհետև ես երջանիկ եմ:
Ավանդության համաձայն, ներողություն եմ խնդրում բոլորից, ում ինչ-որ կերպ նեղացրել կամ անհանգստացրել եմ, ու խորին շնորհակալությունս եմ հայտնում բոլորին, ովքեր կողքիս են, ընդունում են ինձ, հարգում, սիրում, հարստացնում, երջանկացնում:
Կյանքը հիասքանչ է...ես երջանիկ եմ...
Աստված պահապան բոլորիս, շնորհակալ եմ...
