...Իմ տկար ծանոթուհին է նա:
Նա այնքան բացասական լիցքեր է փոխանցում բոլորին, որ մարդիկ հաճախ պարզապես խույս են տալիս նրա հետ որևէ կերպ առնչվելուց: Իսկ ես գիտեմ, թե նա ինչու է այդպիսին:
Նա սիրում է ծաղրել այլ մարդկանց, սիրում է քմծիծաղ տալ, սիրում է կոպտել` պաշտպանելով իր փխրուն "ես"-ը ուրիշ "ես"-երի հնարավոր հարվածներից:
Նա սիրում է գաղտնիքներ ունենալ, դրանք պինդ-պինդ փայփայել, ու նրա մտքով անգամ չի անցնում, որ դրանք գրված են իր ճակատին, իր աչքերում: Համենային դեպս` ես դա առանց ակնոցի էլ եմ կարդում:
Իսկ այն լարվածությունը, որ կա նրա շուրջ, անգամ տեսանելի է:
Ախր խեղճն ընդամենը ուշադրություն ու ջերմություն է մուրում, ուշադրություն ու ջերմություն, որոնց կարիքն ունի ու որը ինչ-ինչ պատճառներով չի ստանում: Նա բղավում է իր տկարության մասին, իսկ հասարակությունը նրան պարզապես որպես կոպիտ ու գոռոզ է որակավորում:
Սիմպտոմների նկարագրությունից հետո հիվանությունն ախտորոշելը բարդ գործ չէ. նա պարզապես տկար է:
Ուզում եմ, որ այնքան ներքին ուժ ունենա, որ ոչ թե վիրավորի, այլ հաճոյախոսություն անի, ոչ թե կոպտի, այլ մեղմի լարվածությունը, ոչ թե չարանա, այլ ների:
Բոլորս էլ երբեմն տկարանում ենք, ու կյանքը բարդ է ընկալվում, ու մարդիկ` նենգամիտ: Երբեմն, քիչ չափաբաժնով տկարանալն անգամ շատ օգտակար է: Չէ որ որքան էլ բանալ չհնչի, եթե չլինի խավարը, չի գնահատվի լույսը:
Առողջություն տկարներին:
Նա այնքան բացասական լիցքեր է փոխանցում բոլորին, որ մարդիկ հաճախ պարզապես խույս են տալիս նրա հետ որևէ կերպ առնչվելուց: Իսկ ես գիտեմ, թե նա ինչու է այդպիսին:
Նա սիրում է ծաղրել այլ մարդկանց, սիրում է քմծիծաղ տալ, սիրում է կոպտել` պաշտպանելով իր փխրուն "ես"-ը ուրիշ "ես"-երի հնարավոր հարվածներից:
Նա սիրում է գաղտնիքներ ունենալ, դրանք պինդ-պինդ փայփայել, ու նրա մտքով անգամ չի անցնում, որ դրանք գրված են իր ճակատին, իր աչքերում: Համենային դեպս` ես դա առանց ակնոցի էլ եմ կարդում:
Իսկ այն լարվածությունը, որ կա նրա շուրջ, անգամ տեսանելի է:
Սիմպտոմների նկարագրությունից հետո հիվանությունն ախտորոշելը բարդ գործ չէ. նա պարզապես տկար է:
Ուզում եմ, որ այնքան ներքին ուժ ունենա, որ ոչ թե վիրավորի, այլ հաճոյախոսություն անի, ոչ թե կոպտի, այլ մեղմի լարվածությունը, ոչ թե չարանա, այլ ների:
Բոլորս էլ երբեմն տկարանում ենք, ու կյանքը բարդ է ընկալվում, ու մարդիկ` նենգամիտ: Երբեմն, քիչ չափաբաժնով տկարանալն անգամ շատ օգտակար է: Չէ որ որքան էլ բանալ չհնչի, եթե չլինի խավարը, չի գնահատվի լույսը:
Առողջություն տկարներին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий