Մի բանի վրա շատ չկենտրոնանալու մասին

Երբ մի բան ենք ուզում, սենց հոգով-սրտով ուզում ենք,պ իտի շատ չբևեռվենք այդ գաղափարի շուրջ: Երբ մի բանի վրա շատ ենք կենտրոնանում, դադարում ենք նկատել մնացյալը, միայն ու միայն մեր նպատակի համար ենք ապրում, ու կյանքի հավասարակշռությունը խախտվում է, ամեն ինչ խառնվում է իրար, մեզ մոտ առաջանում է անարդարացված վատնումի զգացում:

Չգիտեմ ուրիշների մոտ ինչպես, ինձ մոտ այսպես է. ես մի բան շատ եմ ուզում, հետո ավելի շատ, հետո չեմ ուզում, հետո շատ-շատ-շատ եմ ուզում, հետո այն անհասանելի է դառնում, անիրականանալի: Ու ես դադարում եմ դա ուզենալ: Ու ձեռք եմ բերում դա:

Հենց դադարում եմ բևեռվել դրա վրա, այն ինքն է բևեռվում իվ ուղղությամբ, գալիս ու ընկնում ձեռքս:

Պետք է ուշադրությունը հավասարաչափ բաշխել բոլոր կարևոր հարցերի վրա, ու չափից շատ չսատարել մեկը, ու ամեն ինչ կլինի այնպես, ինչպես պիտի լինի: 

Some things are meant to be...