Իսկ տանից դուրս գալուց առաջ էլ ժամանակ կա ոչ միայն հայելու մեջ մի լավ նայելու, այլև անգամ հայելու միջի մարդուն մի երկու ժպիտ նվիրելու և մի երկու գրամ դեկորատիվ կոսմետիկայով զարդարելու համար:
Բայց ամենամեծ հաճույքը ոչ թե վազելով շնչակտուր կանգառ չհասած, ճանապարհից վարորդ-ձյաձյային խեղճ հայացքով զինաթափ անելով երթուղային ճղտվելն, այլ օրինապահ երիտասարդների սկզբունքով փողոցն անցնելուց հետո կանգառում ոչ թե դատարկ երթուղայինի, այլ ավտոբուսի, իսկ իդեալական տարբերակում` տրոլեյբուսի սպասելն է: Ու այդ պահերին է, որ նայում ես շուրջդ, նկատում մարդկանց տխուր ու մտազբաղ, բայց և միաժամանակ ոչինչ չարտահայտող հայացքները, որոնք մտքի խորքում հայհոյում են ՀՀ Տրանսպորտի նախարարությանը, ու զգում ես, որ "դե հավես ա էլի, որ ժամանակ ունես":
Էլ չեմ ասում այն բերկրանքի մասին, որ համակում է քեզ, երբ ժամանակից դեռ մի 2 րոպե էլ շուտ ես հասնում, շփվում ընկերներիդ հետ, ու առանց շտապելու էլ վերջում զբոսնելով գնում ես տուն:
Բայց ժամանակը հազվադեպ է բավարարում մեզ:
Բայց ժամանակը երբեք շատ չի լինում:
Սիրում եմ, երբ ժամանակ կա ժամանակի մասին մտածելու և այն ճիշտ կիրառելու համար:
Ժամանակ... Ուղղակի պետքա աշխատենք շատ լուրջ վերաբերվել դրան ու հասկանանք ինչի վրա ենք ժամանակ ծախսում ու պիտի փոխվենք, որ ժամանակը "ճիշտ" օգտագործենք:
ОтветитьУдалитьճիշտ ես: ոնց որ մոտս սկսում ա ստացվել
ОтветитьУдалить