Հիշում եմ սիրուն երկար մատներդ,
Կլորիկ քիթդ՝ թրաշի միջից,
Կողքիդ նստել եմ, դու ղեկն ես գրկել,
Ես էս հուշերն եմ գրկել պինդ-պինդ:
Մեկ էլ հիշում եմ մեր ուշ կինոները,
Էն որ սրահում մարդ չկար, մենք էինք,
Ու նաչոները՝տաք պանրի կողքին.
Ինձ ամբողջները, քեզ՝ փշուրներից:
Ոնց էի ես պաշտում ընտրած երգերդ,
Ու որ ինձ համար միշտ դուռ էիր բացում,
Ու որ քայլում էինք, ոնց էին քեզ նայում,
Ինձ նախաձում էին, իսկ ես՝ հրճվում:
Ու ամենից շատ քո հոտն եմ հիշում,
Էն որ լվացքի փոշուն խառնվել,
Թարմ սափրած դեմքիդ հեղուկի բույրից,
Մի քիչ շամպունից, մի քիչ քո մաշկից:
Էն որ ատում էիր սիգարետները,
Վախենում իմ՝ եզրին մոտ քշելուց,
Էն որ նայում էիր ջիմում տանջվելս,
Ու տենց էլ ոչ մեկին չթողիր ինձ մոտ:
Հիշում եմ, թե ոնց մի օր (ցուրտ օր էր),
Լիքը մարդկանց մեջ հենց քեզ ռաստ եկա
Վերելակի մեջ… դեմքիդ փակեցի:
Դու ինձ երևի սա չներեցիր:
Ու հիմա, անցած արդեն ութ տարի,
Դեռ պարբերաբար զանգում ես,ստուգվում,
Ինձ ազգանունով ու սիրով դիմում,
Միշտ շնորհավորում ու միշտ ափսոսում:
Կլորիկ քիթդ՝ թրաշի միջից,
Կողքիդ նստել եմ, դու ղեկն ես գրկել,
Ես էս հուշերն եմ գրկել պինդ-պինդ:
Մեկ էլ հիշում եմ մեր ուշ կինոները,
Էն որ սրահում մարդ չկար, մենք էինք,
Ու նաչոները՝տաք պանրի կողքին.
Ինձ ամբողջները, քեզ՝ փշուրներից:
Ոնց էի ես պաշտում ընտրած երգերդ,
Ու որ ինձ համար միշտ դուռ էիր բացում,
Ու որ քայլում էինք, ոնց էին քեզ նայում,
Ինձ նախաձում էին, իսկ ես՝ հրճվում:
Ու ամենից շատ քո հոտն եմ հիշում,
Էն որ լվացքի փոշուն խառնվել,
Թարմ սափրած դեմքիդ հեղուկի բույրից,
Մի քիչ շամպունից, մի քիչ քո մաշկից:
Էն որ ատում էիր սիգարետները,
Վախենում իմ՝ եզրին մոտ քշելուց,
Էն որ նայում էիր ջիմում տանջվելս,
Ու տենց էլ ոչ մեկին չթողիր ինձ մոտ:
Հիշում եմ, թե ոնց մի օր (ցուրտ օր էր),
Լիքը մարդկանց մեջ հենց քեզ ռաստ եկա
Վերելակի մեջ… դեմքիդ փակեցի:
Դու ինձ երևի սա չներեցիր:
Ու հիմա, անցած արդեն ութ տարի,
Դեռ պարբերաբար զանգում ես,ստուգվում,
Ինձ ազգանունով ու սիրով դիմում,
Միշտ շնորհավորում ու միշտ ափսոսում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий