Մարդկանց շատ մոտ թողնելու մասին

 Ես հեշտ եմ նվիրվում: Հեշտ ու անկեղծ: Առանց հետին մտքի: Միշտ ինքս ինձ մխիթարում եմ, որ շատ անմիջական եմ, քանի որ ձևերից, բեմականացումներից վեր եմ: Իրականում թույլ եմ, որովհետև սիրում եմ սիրել: Թույլ եմ, որովհետև արհեստական պատնեշների սիրահար չեմ: Ինձ համար ամենից վերը մարդկային հարաբերություններ են: Սխալ եմ: Թույլ եմ:
Պետք չէ մարդկանց շատ մոտ թողնել, շատ իրավունքներ տալ, հետո վշտանալ, որ չափն անցնում են: Իսկ դու կարողանայիր ու սահմանի մեջ պահեիր իրավիճակը` քո վերահսկողության ներքո: Կարողանայիր ու չափի մեջ սիրեիր բարեկամիդ, ծանոթիդ, ուսանողիդ: Եթե կարողանայի, այսքան հեշտ չէի հիասթափվի ու չէի սառի իմ լիազորությամբ ինձ հետ ավելորդ հանդուգն մարդկանց հանդեպ:
  Ես ձևերից վեր չեմ: Հակառակը` դեռ չեմ հասնում դրանց: Բայց ամեն ինչ սովորում ենք;